Er was eens een professor in de filosofie, die zou beginnen met een college.
Eerst zette hij een aantal dingen voor zich op tafel neer.
Toen pakte hij zonder iets te zeggen een grote, lege glazen pot en vulde die met golfballen. “Is de pot vol?” vroeg hij aan zijn studenten.
“Ja”, was hun reactie.
Toen pakte hij een handjevol kiezelstenen en gooide ze ook in de fles. Hij schudde even. Alle stenen vielen in de openingen tussen de golfballen.
“Is de pot nu vol?” vroeg hij opnieuw.
“Ja”, zeiden ze weer.
Daarna pakte de professor een zakje met zand en gooide dat leeg in de pot. Natuurlijk lukte dat. Het zand zakte weg in alle openingen tussen de stenen en de ballen.
“Is de pot nu vol?” vroeg hij weer.
En weer luidde het antwoord duidelijk: “Ja”.
Toen haalde de professor van onder de tafel twee kopjes koffie tevoorschijn. Die gooide hij ook leeg in de pot. De koffie verdween in het zand.
De studenten begonnen te lachen.
Toen het lachen afnam, zei de professor: “En nu wil ik dat jullie beseffen dat deze pot symbool staat voor jullie leven.
De golfballen vertegenwoordigen de belangrijkste dingen: je familie, je gezin, je geloof, je gezondheid, je vrienden, je liefste bezittingen. De dingen die voor jou het voornaamste zijn. Als je die alleen maar had, en verder niets, dan zou je leven nog gevuld zijn.
De stenen zijn de andere dingen die erop aan komen: je baan, je huis, je auto.
Het zand staat voor alles wat er verder nog is. De kleine dingen.
“Als je eerst het zand in de pot doet, heb je geen ruimte meer voor de stenen of de golfballen”, zei hij. “Dat geldt ook voor je leven.
Als je al je tijd en energie stopt in kleine, minder belangrijke dingen, kom je aan de grote niet meer toe.
Geef je aandacht eerst aan alles wat er voor jouw geluk echt toe doet. Speel met je kinderen. Denk om je gezondheid. Ga eens met je partner uit. Stel prioriteiten.
Er is altijd nog wel tijd over om je huis op orde te houden en de was in de machine te stoppen.
Houd je eerst bezig met de golfballen. De rest is alleen maar zand”.
Een van de studenten stak haar vinger op. “En waar staat de koffie voor?” vroeg ze.
“Ik ben blij dat je het vraagt”, zei de professor. “Die koffie bewijst alleen maar dat hoe vol je leven ook is, er altijd ruimte is om met een vriend een kopje koffie te drinken”.